Ayfer Tunç’un “TAŞ-KÂĞIT-MAKAS” adlı kitabında anlatı(cı)ların halleri

Kurmaca anlatıların en yaygın türlerinden biri öyküdür. Öykü sanatı özellikle günümüzde Modern Türk edebiyatında gerek kurgu, gerek anlatım teknikleri, gerekse dilin kullanımı bağlamında çok olumlu gelişmeler kaydetmiştir. Günümüz yazarlarından Ayfer Tunç, yazdığı öykülerde sürekli olarak kendini yenilemektedir. Özellikle Taş-Kâğıt-Makas adlı kitabında -diğer öykülerinde yaptığı gibi- “ne” anlatacağından çok “nasıl” anlatacağına yoğunlaşır. Ayfer Tunç, Taş-Kâğıt-Makas adlı kitabında dört öyküye yer vermiştir. Bu öykülerin her birinde hem “anlatıcılar” hem de bu anlatıcıların öykülerini anlatırken başvurulan “anlatım teknikleri” dikkat çekmektedir. Bu bildiride Ayfer Tunç’un adı geçen kitabındaki öyküler, anlatıcılar ve anlatım teknikleri açısından incelenmeye çalışılacaktır

Story is one of the most common genres of fiction narratives. The art of story has made significant progress , especially nowadays, in terms of fiction, narration techniques and the use of language. Ayfer Tunç, one of the writers of today, constantly renews herself in the stories she writes. Especially in her book named “Taş-Kağıt-Makas” – just like her other stories- she focuses on how-to-narrate rather than what-to-narrate. Ayfer Tunç gave place to four stories in her book “Taş-Kağıt-Makas”. In each of these stories, both “the narrators” and “the narration techniques” referenced when narrating the stories of these narrators take attention. In this bulletin, the stories in Ayfer Tunç’s book which was mentioned above will be studied in terms of the narrators and the narration techniques.