Yazar "Eren Soysal, Esin" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 6 / 6
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Betimleyici çeviri araştırmaları çerçevesinde Furûğ Ferruhzâd’ın “Günah” adlı şiirinin türkçe çevirilerinin analizi(2021) Eren Soysal, EsinModern İran Edebiyatının önde gelen kadın şairlerinden Furûğ Ferruhzâd’ın “Günah” adlı şiir ile edebiyat hayatına girmiştir. Şair ataerkil bir toplumda bu şiirle birçok tepki toplamış ancak şiir yazmaktan vazgeçmeyerek, kısacık hayatına Esir, Duvar, İsyan, Bir Başka Doğuş ve İnanalım Soğuk Mevsimin Başlangıcına adlı beş şiir kitabı sığdırmıştır. Ünü ülke dışına da yayılmış ve şiirleri birçok dile tercüme edilmiştir. Yapılan bu tercümeler esnasında hedef dil yapısına göre birtakım değişimler meydana gelmiştir. Bu bağlamdan yola çıkarak şairin “duvar” adlı ikinci şiir kitabında yer alan “Günah” şiiri Gideon Toury tarafından geliştirilen “Betimleyici Çeviri Araştırmaları” yöntemi doğrultusunda kuramsal bir çerçeve içerisinde ele alınmıştır. İncelemede ele alınan “günah” şiirinin Fahri Özdemir, Makbule Aras ve Haşim Hüsrevşahi olmak üzere üç çevirmen tarafından yapılan çevirileri “kabul edilebilirlik” ve “yeterlilik” açısından incelenmiştir. Çeviriler biçimsel ve üslup yönünden değerlendirilmiş, kuram doğrultusunda kaynak ve hedef metnin konumuna göre saptamalar yapılmıştır. Çevirmenlerle yapılan görüşmeler “Betimleyici Çeviri Araştırmaları”nda öne sürülen süreç öncesi çeviri normları dahilinde ele alınmıştır ve bunlar incelemede yönlendirici olmuştur.Öğe Evaluation of the translations of Nizami Ganjavi's Masnavi named Leila and Majnun in the context of the Andr? Lefevere concept of rewriting(Selçuk Üniversitesi, 2022) Eren Soysal, EsinÇeviri, sadece farklı milletlerden farklı insanların iletişiminde değil, aynı zamanda bir milletin siyasetinin, kültürünün ve toplumunun gelişmesinde de önemli bir rol oynamaktadır. Farsçadan Türkçeye birçok eser tercüme edilmiş, her iki dil ve kültür etkileşim içinde olmuştur. Bu çalışmada, İranlı şair Nizâmi Gencevî’nin hamselerinden biri olan Leyla ile Mecnun adlı mesnevisinin Ali Nihat Tarlan (1965), A. Naci Tokmak (2013) ve Samed Vurgun (2019) tarafından yapılan Türkçe çevirileri, Belçikalı bilim insanı André Lefevere tarafından öne sürülen “yeniden yazma” kavramına göre değerlendirilmektedir. Çalışmada ilk olarak “yeniden yazma” kavramı genel hatlarıyla ele alınarak çalışmanın genel çerçevesi belirlenmektedir. Çalışma üç bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde André Lefevere’nin savunduğu çeviride yeniden yazma kavramı hakkında bilge verilmektedir. İkinci bölümde çalışmanın temellendirilmesi için kaynak metin ve yazarı hakkında kısaca bilgi verilmektedir. Üçüncü bölümde çeviri aracılığıyla yapıtların farklı kültürlere taşındığı savunulan yeniden yazma kavramı doğrultusunda kaynak ve erek metinlerden alınan örneklerle çevirmen yorumları, çeviri stratejileri tespit edilmektedir. Çalışma, kaynak metin aktarımının erek metinlerdeki görünümünü, çevirmenin ekleme ya da çıkarma yapıp yapmadığını ve çevirmenin yeniden yazma eylemini tespit etmeyi amaçlamaktadır.Öğe Modern İran edebiyatından metinlerarasılık örneği: Hüzünlü Bahar(2019) Eren Soysal, EsinHer yazar, şair ve sanatçı, eserlerini ortaya çıkarırken birtakım etkileşimler içerisine girmektedir. Buetkileşim bazen bir sözün bir şiirde, bir şiirin bir hikâyede ya da resimde yeniden hayat bulmasıyladevam etmektedir. Tüm dünya edebiyatlarında olduğu gibi İran edebiyatında da bu tarz etkileşimlerigörmek mümkündür. Zaman zaman geçmişe yönelmeler ve herhangi bir yazar veya şairdenetkilenmeler yaşanmaktadır. Hatta bazı yazar ve şairlerin geçmişe sıkı sıkıya bağlı kaldıkları ve buetkiyle eserlerini ürettikleri görülmektedir. Bu tür eserler ilk olarak Julia Kristeva tarafından önesürülen iki veya daha fazla metin arasında oluşturulan bir tür söylem analizi şeklinde adlandırılan“metinlerarasılık” kuramıyla değerlendirilmektedir. Böylece metinler belirli bir doğrultudaincelenmekte ve ayrıca okur faktörü ön planda tutulmaktadır. Bu çalışmada da klasik İranedebiyatında önemli bir yeri olan Hâfız Şirâzî’nin modern İran şairlerinden neoklasik şair Huşengİbtihâc’ın şiirlerinden “Hüzünlü bahar” adlı gazelindeki etkileri “metinlerarasılık” kuramıçerçevesinde değerlendirilecektir. İbtihâc, klasik dönemde kendinden bir simge aramaktadır. Osimgeyle şairlikte kendi duygularını beyan etmeyi istemektedir. Dolayısıyla her ne kadar modern birşair olsa da özellikle Hâfız’a duyduğu fazla ilgiden dolayı Hâfız’ın şiirini detaylıca incelemiştir; buinceleme sonucunda Hâfız’ın anlatım tarzı ve dili, İbtihâc’ın dil ve düşüncesinde çok tesirli olmuştur.Klasik İran edebiyatına bilhassa Hâfız’ın gazellerine nasıl bağlı kaldığı “Hüzünlü Bahar” adlıgazelinden elde edilen bulgularla belirtilecektir.Öğe Modern İran öykü yazarı Golî Terakkî’nin “Bir Başka Yer (جای دیگر)” adlı öyküsünde anlatım teknikleri(Oku A.Ş., 2022) Eren Soysal, EsinEdebiyat dünyasında sanatçı, duygu ve düşüncelerini çeşitli anlatım teknikleriyle edebî eserlerinde ortaya koyar ve okuyucuya sunar. Bu anlatım teknikleri ile yeni bakış açıları geliştirerek eserinde kendine has bir anlatım tekniği kullanır. Özellikle modern edebiyat anlayışıyla öykü türünün gelişim sürecine bakıldığında anlatım teknikleri çeşitlilik göstermektedir. Bu çalışmada modern İran edebiyatının 50’li ve 60’lı yıllarında öne çıkan kadın yazarlarından olan ve eserlerinde hayatın içinden kahramanlara sıklıkla rastlanılan Golî Terakkî tarafından kaleme alınan Bir Başka Yer (جای دیگر) adlı öykü, anlatım teknikleri bakımından değerlendirilecektir. Mevcut çalışmada Bir Başka Yer (جای دیگر) adlı öykünün anlatıcısı ve onun bakış açısı çevresinde bireyin iç çözümlemeleri, aklından geçenler, aile ve toplum ilişkileri, yaşama dair düşünceleri, hayatın içindeki duruşu anlatma esasına bağlı anlatım teknikleri ile betimlenecektir. Çalışmada yöntem olarak özellikle “anlatma”, “tasvir”, “geriye dönüş”, “leitmotiv” ve “İç çözümleme” gibi anlatım teknikleri ele alınıp, bu anlatım teknikleri öyküden verilecek örneklerle desteklenecektir. Çalışmada incelenecek bu anlatım teknikleri ile öykünün çeşitli bakış açıları ile tekrar gözden geçirilmiş olması ve okuyucunun farklı bir bakış açısı elde etmesi amaçlanmaktadır. Dolayısıyla yazarın eserinde vermek istediği mesajın okuyucusuna daha etkili bir şekilde ulaştırılması sağlanacaktır.Öğe Türkçede eylemsilerle kurulan sıfat işlevli yan tümcelerin farsçada kullanımı üzerine(2017) Eren Soysal, EsinUral-Altay dil ailesine ait olan Türkçe ve Hint-Avrupa dil ailesine mensup olan Farsça arasında uzun yıllar bir etkileşim olmuştur. Bu diller arasında bazı benzerlikler ve farklılıklar belirlenmiştir. Sözdizimi açısından özne+nesne+yüklem şeklindeki tümce dizilişinde her iki dil arasında benzerlik olmasına rağmen tümce yapılarında özellikle de bileşik tümcelerde farklılıklar görülmektedir. Temel ve yan tümcelerden oluşan bileşik tümceler Türkçede fiilimsiler ya da birtakım eklerle kurulurken Farsçada bileşik tümceler eklerin ya da edatların çekimli fiilleri olan tümceleri birleştirmesiyle oluşmaktadır. Bu farklılıklardan biri de sıfat işlevli yan tümcelerde görülmektedir. Çalışmada Farsça ve Türkçede var olan sıfat işlevli yan tümceler arasında ne tür farklılıklar olduğu ifade edilecektir. Diller arasında var olan bu farklılıklar tercüme yapılırken birtakım anlam kaymalarına, bazı öğelerin çıkarılmasına veya eklenmesine neden olmaktadır. Bu yüzden metin aktarımlarının en iyi şekilde yapılabilmesi için her iki dilin sözdizimi özellikleri konusunda yeterli bir bilgi birikimine sahip olunması gerekmektedirÖğe Türkiye türkçesindeki farsça kelimelerde anlam değişmeleri(2020) Güngör, Okan Celal; Eren Soysal, EsinKelime alışverişi, toplumların birbirleriyle ilişki halinde olmalarının doğal sonucudur. Tarihin çok eski devirlerinden beri ticari, siyasi, kültürel ilişkileri olan ve daha sonraları aynı medeniyetin bir parçası haline gelen Türk ve Fars toplumlarının kurdukları bu ilişkiler, iki toplumun diline de yansımıştır. Özellikle Selçuklular zamanında Farsçadan Türkçeye pek çok kelime girmiş, bu kelime akışı Osmanlı döneminde de artarak devam etmiştir. Dildeki değişme süreklidir ve dil, kullanımı sırasında yeni durumlar ve koşullara göre şekil alır. Türkiye Türkçesindeki Farsça kelimeler de süreç içinde, büyük ölçüde hem Türk dilinin fonetiğine hem de Türk düşünce yapısına uygun bir hal almıştır. Türkçe, Farsça kelimelerin anlam/anlamlarından ihtiyacı olanını aldığı gibi, bu kelimelerin bir kısmına ise yeni anlam incelikleri katmış, dolayısıyla bu kelimeler kaynak dilden farklı olarak yeni bir kavramı karşılar duruma gelmiştir. Türkiye Türkçesine Farsçadan girmiş 327 kelimenin 90’ında anlam değişmesi meydana gelmişken 237’sinin anlamının Farsçadaki anlam/anlamlarla örtüştüğü görülmüştür. Anlamı değişmiş olan 90 kelimenin 46’sı Farsçadaki anlam/anlamlarını korumakla birlikte, Türkçede yeni anlam/anlamlar kazanmış (aferin, can, cömert, çeşni vb.), 44’ü ise Farsçadaki anlam/anlamlarından koparak başka anlama/anlamlara geçmiştir (çarşı, çile, destek, erişte, hemşire, serüven vb.). Anlam değişmelerinde özellikle deyim aktarmasının bir türü olarak görülen doğadan insana aktarmalar yanında ad aktarmaları, argo kullanımlar, terim oluşturma çabası, mecaz ve yan anlam bağlantıları etkili olmuştur. Bu anlatım yolları dışında bazı kelimelerin Farsçada fiilken Türkiye Türkçesinde isim veya sıfat olarak kullanımı, yani tür değiştirmesi ya da Farsçada bağımsız olarak kullanılan iki kelime ya da yapının yeni bir kavramı karşılamak üzere birleştirilmesi gibi nedenler de bu anlam çeşitlenmesinde etkili olmuştur.
