Resim Bölümü, Bildiri & Sunum Koleksiyonu

Bu koleksiyon için kalıcı URI

Güncel Gönderiler

Listeleniyor 1 - 2 / 2
  • Öğe
    İbn Haldun Düşüncesinde Sanat ve Umrân
    (2023) Aksoy, Murat
    Tarih felsefesi ve sosyolojinin kurucusu kabul edilen İbn Haldun, Mukaddime’de sanatı, döneminin sanat anlayışı bağlamında değerlendirir. Bu anlayış Orta Çağ boyunca sanat denince akla gelen zanaat/ meslek anlayışıdır. İbn Haldun, sanat ve umrân arasındaki ilişkiyi ihtiyaçlar çerçevesinde ele alır ve değerlendirir. Sanatın bir toplumda ortaya çıkması ve gelişebilmesinin yegâne koşulu toplumun o sanata olan ihtiyaç seviyesidir. Bu anlayışta umrân çoğaldıkça sanatlara olan ihtiyaç artacağı için sanatlar da çoğalır ve gelişir. Sanatların gelişmesindeki en önemli etkenlerden biri de devletin sanatlara olan desteği başka bir deyişle ihtiyacıdır. Sanat İbn Haldun’da bir kazanç aracı olarak ele alındığı için gelişmesinin en önemli yolu meslek sahibine maddi getiri sağlayabilme potansiyelidir. Sanatkârına maddi getirisi olmayan sanat terk edilecek ve zamanla o sanat unutulacaktır. İbn Haldun’un umrân, sanat ve ihtiyaç arasında kurduğu ilişki birey temelli değil toplum temelli bir ilişkidir. Bu anlamda sanatları besleyen, büyüten ve onlara yön veren sanatçının bireysel ihtiyaç ve yetenekleri değil toplumun ihtiyaç sıralaması ve gelişmişlik seviyesidir. Bu ihtiyaçlar konusunda belirleyici olan iklim, sanatların gelişimini de belirleyen ciddi bir faktördür. İklim toplumun karakterini ve gelişimini o da ihtiyaçlar bağlamında sanatları doğrudan etkilemektedir. Sanatı meslek olarak ele alması bakımından döneminin düşüncelerini taşıyan İbn Haldun; sanat, toplum, ihtiyaç, iklim gibi etkenler arasında kurduğu karmaşık ilişki bakımından zamanının fikirlerinden ayrılır. Birçok bilim dalının kurucu metni olarak görülen Mukaddime sanat ve umrân arasındaki ilişkiyi ele alma yöntemi bakımından sanat sosyolojisinin de kurucu metni olarak değerlendirilebilir. Çalışmada nitel araştırma yöntemleri kullanılarak İbn Haldun’un umrân ve sanat arasında kurduğu ilişki çözümlenmeye çalışılmıştır.
  • Öğe
    Automatism in abstract expressionism
    (The International Society for Technology Education and Science, 2023) Öztürk, Mahmut Sami; Misman, Şeyda
    Automatism, which is accepted as a technique by some critics and philosophers in the art world, is the unconscious automatic reflection of the unconscious on the work by the artist by focusing on a kind of trance while the work is being produced. II. The war environment of the artists who left Europe and immigrated to America during World War II caused some psychological problems that affected many parts of society. The changes felt as a natural consequence of the psychological problems caused by the psychological problems experienced have affected all kinds of environments as well as artistic formations and played a significant driving force in creating different perspectives for artists. Therefore, Abstract Expressionism, which went down in history as one of the most important modern art movements of the 20th century, came to the fore as an art movement that emerged in this period when the social and political environment was intense. In this context, it has been continued by the artists who produce works with an understanding that gives importance to revealing their own unique expressions rather than a harmonious expression language. Historically, after Expressionism, in Abstract Expressionism, pure emotions were tried to be reflected by removing the figure or abstracting it. With Abstract Expressionism, which fully overlaps with the automatism technique, pure emotion transfer has been realized by making the subconscious emotions, traumas or feelings in a state where the consciousness is closed. In the research, examples of how artists randomly reflect their subconscious on works by using Automatism were examined.