Kent estetik kurullarının işlevselliğine yönelik karşılaştırmalı bir araştırma ve Karaman için bir model önerisi

Bireylerin daha yüksek bir yaşam kalitesine kavuşmaları açısından önemli ve gerekli boyutlardan birisi estetiktir. Özellikle kentsel mekânların şekillenmesinde gözetildiği iddia edilen bir kavram olan estetik, çok boyutlu düşünmeyi gerektiren bir terimdir. Bireylerin, yaşadıkları çevreye bütüncül ve uyumlu bir şekilde; karşılıklı etkileşim içinde olması gerektiği ve bu doğrultuda kentsel yaşam kalitesini artırabileceği düşünüldüğünde, kentsel estetik oldukça önem kazanmaktadır. Önemi ve değeri konusunda kuşku götürmeyen, ancak kentlerin dönem dönem ihmal ettiği estetik boyut, son zamanlarda yeniden önemsenir, aranır ve sorgulanır olmuştur. Bu bağlamda kentsel estetiğin işlevselliği açısından kullanışlı bir araç olarak uygulanan kent estetik kurullarının ülkemizdeki geçmişi, mevcut uygulamaların başarı ve performansının araştırılmasının amaçlandığı bu çalışmada Adana, Ankara, Antalya, Kayseri, Konya, Malatya, Rize kent estetik kurulları incelenmiş ve buradan yola çıkılarak Karaman için bir model önerilmiştir.

One of the important and necessary aspects in terms of achieving a higher quality of life is aesthetic. A concept of aesthetic which is claimed to be considered especially in the shaping of urban spaces, requires multi-dimensional thinking. Urban aesthetics are becoming even more important when it is thought that individuals could interact and increase the quality of urban life in a holistic and harmonious way. The aesthetic, which has no doubt about its importance and value, but which the cities neglected from time to time, has recently been re-considered, sought and questioned. In this study, it is aimed to investigate the history of urban aesthetics committees which are applied in Turkey as a useful tool in terms of the functionality of urban aesthetic and to examine the success and performance of existing practices. In this context, urban aesthetic committees of Adana, Ankara, Antalya, Kayseri, Konya, Malatya and Rize were examined and a model was proposed for Karaman.